২০২৪ চনত, বৈশ্বিক ক্ষুধা এটাই অভূতপূর্ব পৰ্যায়লৈ বৃদ্ধি পাইছে, যি খাদ্য সুৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত এক গম্ভীৰ সংকট সূচাইছে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সমৰ্থিত Global Report on Food Crises অনুসৰি, ৫৩খন দেশ আৰু অঞ্চল জুৰি ২৯৫ নিযুততকৈ অধিক লোক তীব্ৰ খাদ্য সংকটত ভুগিছে। এই প্ৰতিবেদনটো ২০২৫ চনৰ বাবে এটা “নৈৰাশ্যজনক” দৃশ্যপট উপস্থাপন কৰে, যাৰ মূল কাৰণ হৈছে বিশ্বজুৰি সংঘাত, পৰিৱেশগত দুৰ্যোগ আৰু অৰ্থনৈতিক প্ৰতিকূলতা।
এই সংকটৰ মূল চালিকা শক্তি হিচাপে সংঘাতক উল্লেখ কৰা হৈছে। বিশেষকৈ গাজা, চুদান, ইয়েমেন আৰু মালিত সংঘাতৰ ফলত প্ৰায় ১৪০ নিযুত লোক ক্ষুধাত ভুগিছে। গাজাত যুদ্ধ আৰু অবৰোধৰ ফলত খাদ্য সংকট দুৰ্ভিক্ষৰ সীমা পাৰ হোৱাৰ আশংকা কৰা হৈছে, আৰু চুদানত ইতিমধ্যে কিছুমান অঞ্চলত দুৰ্ভিক্ষ ঘোষণা কৰা হৈছে। ইয়াৰ উপৰি, চিৰিয়াৰ আৰু আফগানিস্তানৰ দীৰ্ঘস্থায়ী সংঘাতে খাদ্য উৎপাদন আৰু যোগান শৃংখল ব্যাহত কৰিছে।
সংঘাটৰ লগতে, অৰ্থনৈতিক প্ৰতিকূলতাও ক্ষুধা বৃদ্ধি কৰা দ্বিতীয় বৃহৎ কাৰক হিচাপে চিনাক্ত হৈছে। সিৰিয়া আৰু ইয়েমেনৰ দৰে দেশত মুদ্রাস্ফীতি, মুদ্ৰাৰ অবমূল্যায়ন আৰু বিশ্ব বজাৰত সীমিত প্ৰৱেশই ৫৯.৪ নিযুত লোকক খাদ্য সংকটলৈ ঠেলি দিছে। এনে পৰিস্থিতিয়ে দৰিদ্ৰ পৰিয়ালৰ খৰচৰ সামৰ্থ্য হ্ৰাস কৰিছে।
চরম বতৰৰ পৰিঘটনাবোৰে, বিশেষকৈ এল নিনোৰ প্ৰভাৱত হোৱা খৰাং আৰু বানপানীয়ে, ১৮খন দেশৰ ৯৬ নিযুততকৈ অধিক লোকক প্ৰভাৱিত কৰিছে। দক্ষিণ আফ্ৰিকা, দক্ষিণ এছিয়া আৰু আফ্ৰিকাৰ হৰ্ণ অঞ্চলত খাদ্য উত্পাদন কমি আহাৰ সংকট সৃষ্টি হৈছে।
এই প্ৰতিবেদনত বৰ্ণনা কৰা হৈছে যে, আগৰ বছৰৰ তুলনাত তীব্ৰ খাদ্য সংকট প্ৰায় তিনিগুণ হৈ পৰিছে। সংকটৰ গভীৰতাত ভোগা অঞ্চলসমূহৰ ২২.৬ শতাংশ জনসংখ্যাই সংকট-স্তৰৰ খাদ্য অভাৱ বা তাৰো অধিক পৰ্যায়ত আছিল। আফগানিস্তান, চুদান, সিৰিয়া আৰু পেলেষ্টাইনৰ দৰে দেশত খাদ্যৰ লগতে পুষ্টি সংকটো দেখা গৈছে।
ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মহাসচিব এণ্টোনিঅ’ গুটেৰেছ এয়া “মানৱতাৰ এক ব্যৰ্থতা” বুলি অভিহিত কৰিছে আৰু কৈছে যে “২১শ শতিকাত ক্ষুধা অমাৰ্জনীয়”। তেওঁ বিশ্বক আহ্বান জনাইছে, “খালী পেটক খালী হাতেৰে আৰু উপেক্ষাৰে উত্তৰ দিব নোৱাৰি।”
যদিও ইউক্ৰেইন, কেনিয়া, আৰু গুৱাটেমালাৰ দৰে ১৫খন দেশত সহায়, উন্নত ফচল আৰু সংঘাত হ্ৰাসৰ ফলত কিছু উন্নতি দেখা গৈছে, তথাপিও দানব সংস্থাসমূহে অনুদান হ্ৰাস কৰাত ভবিষ্যতৰ সহায় কার্যসূচী বিপদত পৰিছে।
সারাংশস্বৰূপে, এই প্ৰতিবেদনখনে অৱগত কৰে যে যদি অবিলম্বে সমন্বিত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰচেষ্টা, পৰ্যাপ্ত অর্থায়ন আৰু দীঘলীয়া পৰিকল্পনা গ্রহণ কৰা নহয়, তেন্তে ক্ষুধা আৰু দুৰ্ভিক্ষৰ সংকট আৰু অধিক ঘনীভূত হ’ব। জনসাধাৰণৰ জীৱন আৰু স্বাস্থ্য সুৰক্ষাৰ বাবে বিশ্ববাসীৰ সক্ৰিয়তা অত্যাৱশ্যক।