তাজ মহল, ভাৰতৰ আটাইতকৈ প্ৰসিদ্ধ স্মাৰক, প্ৰেম আৰু স্থাপত্য কৌশলৰ এক অনন্ত প্রতীক হিচাপে ৰৈ আছে। আগ্ৰাত মুঘল সম্ৰাট শাহ জাহানে তেওঁৰ প্ৰিয় পত্নী মমতাজ মহলৰ সোঁৱৰণীত এই শ্বেত মৰ্মৰ সমাধিস্তম্ভ নিৰ্মাণ কৰিছিল, যি সম্পূৰ্ণ হ’বলৈ ২২ বছৰৰো অধিক সময় আৰু হাজাৰ হাজাৰ শিল্পীৰ প্ৰয়োজন হৈছিল, নিৰ্মাণৰ আৰম্ভণি হৈছিল ১৬৩২ চনত। ইয়াৰ অপূৰ্ব নক্সা পাৰস্য, ইছলামিক আৰু ভাৰতীয় স্থাপত্য শৈলীৰ এক সুমিশ্ৰণ, য’ত সূক্ষ্ম খোদাই, প্ৰৱিষ্ট ৰত্ন আৰু নিখুঁত সমমিতিক বিন্যাস দেখা যায়। শ্বেত মৰ্মৰৰ অপূৰ্ব সৌন্দৰ্য্যৰ বাহিৰেও, তাজ মহলে ভক্তি, হেৰুৱা প্ৰেম আৰু ভव्यতাৰ এক স্পৰ্শকাতৰ কাহিনী ক’ব, যিয়ে ইয়াক বিশ্বৰ সাতটা আশ্চৰ্য্যৰ আৰু ইউনেস্কো বিশ্ব ঐতিহ্য স্থানৰ অংশ হিচাপে স্থান দিছে।